Злобната „Интифада“ против Израел се шири низ целиот свет

Протест „Слободна Палестина“. (Фотографија: Николас Генон/Unsplash)

Од Марелинке ван дер Риет

Јарон и Сара, еврејскиот пар кој ги загуби животите во нападот со огнено оружје пред две недели во израелската амбасада во Вашингтон. (foto: courtesy of Milgrim fam.)

Пред две недели, во длабоко вознемирувачки напад со огнено оружје загинаа млад еврејски пар, двајцата членови на персоналот на израелската амбасада, додека си заминуваа од настан во Еврејскиот музеј во Вашингтон. Очевидци изјавија дека вооружениот напаѓач влегол во настанот и се измешал со толпата, го следел парот додека си заминувал и ги застрелал, а потоа извикал „Слободна Палестина“ додека бил апсен.

Потоа, во Болдер, Колорадо, во неделата се случи уште еден ужасен антисемитски напад. Група произраелски активисти - повеќето постари Евреи кои организираат неделна прошетка за да ја подигнат свеста за тешката положба на израелските заложници во Газа - беа тешко повредени кога еден човек фрли молотови коктели кон нив. Сведоците изјавија дека и тој извикал „Слободна Палестина!“

Еве нè! Популарниот слоган на антиизраелските протести во текот на изминатите 20 месеци од конфликтот во Газа, заедно со повиците за „Глобализација на Интифадата!“, сега се претворија во трагични антисемитски напади врз Евреите во Америка. Злобниот џихад против еврејската нација и народ навистина стана глобален.

Медиумски наративи: Гориво за огнот

Она што го прави овој момент особено алармантен е како дезинформациите и сензационалните наслови ја поставија основата за такво насилство. И двата неодамнешни напади се случија по провокативните, непроверени наслови во врска со воените акции на Израел во Газа.

Земете ги, на пример, неодамнешните тврдења објавени од главните медиуми: „Израел изгладнува до смрт 14.000 бебиња“ или „Израел убива 31 лице на точка за дистрибуција на храна“. Овие изјави, засновани на намерно лажни бројки или извештаи од Хамас и неговото Министерство за здравство во Газа, беа брзо оспорени и побиени. Сепак, штетата беше направена. Првичните лаги, кои сигурно ќе наполнат емоции, се најдоа на насловните страници и ширеа омраза кон Евреите како шумски пожар.

Деманти?

Едвај еден исказ.

Овој модел се повторува бесконечно. Главните медиумски платформи продолжуваат да објавуваат извештаи од субјекти со докажани записи за неточност - како што е Министерството за здравство во Газа - без доволен скептицизам. Резултатот е огромна нерамнотежа во известувањето. Погрешните наративи ги преполнуваат каналите на социјалните медиуми, го обликуваат јавното мислење, ги разгоруваат тензиите и поттикнуваат насилни напади пред вистинските факти да можат да ги достигнат.

Светските лидери, можеби под влијание на пристрасното антиизраелско медиумско известување во нивните земји, се приклучуваат на хорот на критики против Израел и бараат наметнување палестинска држава - што би била гротескна награда за тероризмот на Хамас.

Криза на кредибилитетот

Ова извртување на наративот против Израел има последици во реалниот свет. Луѓето формираат мислења врз основа на првите впечатоци, особено кога тие впечатоци се поврзани со тажни слики или навредлив јазик. Демантите, корекциите и контекстот ретко добиваат исто засилување.

Во ова дигитално доба - кога ангажманот ја надминува точноста, а алгоритмите ја туркаат најсензационалната содржина на врвот - вистината станува жртва. Додека приказната не се разјасни или корегира, омразата кон Евреите веќе се вкоренила.

Значи, мора да се праша: Дали Израел воопшто треба да продолжи да се обидува да се спротивстави на оваа лавина од гнасни лаги? Во ера во која сè повеќе доминира содржината генерирана од вештачка интелигенција, длабоките лаги и дезинформациите, дури и висококвалитетните, потврдени докази од израелските одбранбени сили често се игнорираат или отфрлаат.

Видеата објавени од ИДФ што го покажуваат Хамас како користи болници и училишта за воени цели рутински се испитуваат или отфрлаат - и покрај верификацијата од трета страна. Во меѓувреме, содржината базирана на Газа - без разлика колку е сомнителна - се прифаќа без двоумење.

Оваа селективна недоверба ги поткопува напорите за мир, го изопачува стремежот кон вистината и правдата, го проширува јазот помеѓу перцепцијата и реалноста и произведува насилни одговори.

Моралниот одговор

Во моменти на насилство и неправда, природно е да се прашаме: како треба да одговориме? Мора да се вратиме на она што е вистина - и на она што Бог го бара од нас.

„Тој ти покажа, о човеку, што е добро; и што бара Господ од тебе освен да правиш праведно, да ја сакаш милоста и смирено да одиш со својот Бог?“ (Михеј 6:8). Ние не сме повикани само да веруваме правилно, туку и да живееме правилно - со правда, сочувство и смирение.

Овој вид одговор бара истрајност. „Да не се измориме правејќи добро, зашто во свое време ќе жнееме ако не се обесхрабриме“ (Галатјаните 6:9). Стремежот кон вистината не е спринт - тоа е долго, верно одење. Во случајот на Израел, лагите се брзи и сурови, но вистината и правдата на каузата на Израел на крајот ќе победат. Значи, мора да останеме на курсот, дури и кога се чини дека одиме нагоре против бранот на дезинформации и страв.

Лагите може да се разгорат како шумски пожар, но тие изгоруваат. „Устата која зборува вистина ќе се утврди засекогаш, а лажливиот јазик е само за миг“ (Изреки 12:19). Иако вистината може да изгледа засенета во моментот, таа никогаш не згаснува.

Насилството - без разлика дали е во Газа, Израел или улиците на Америка - никогаш не смее да се оправда. Ниту една идеологија или слоган не го оправдува таргетирањето на невини луѓе. Сепак, еве нè: насловите нè вкочануваат и премногу често импулсивно реагираме наместо да размислуваме.

Што сега?

Да, медиумите имаат извонредна моќ. Но, и ние имаме.

Можеме да избереме да застанеме пред да го споделиме тој наслов. Можеме да побараме контекст, да побараме верификација и да се спротивставиме на искушението да брзаме со пресудата. Можеме да зборуваме против насилството без да ја изгубиме нашата сочувство и можеме да бараме одговорност од печатот - никогаш да не ја напуштиме нашата посветеност на вистината.

Затоа што ако не го сториме тоа, ризикуваме да станеме дел од самиот циклус по кој тагуваме: свет каде што врескачките наслови прикажуваат насилство, а пригушените деманти никогаш не ја поправаат штетата.