Изјава на ICEJ за опасностите и недостатоците од признавањето на палестинска држава

Schutterstock

Сегашниот дипломатски напор на членовите на меѓународната заедница да признаат палестинска држава без согласност на Израел е лошо замислен и полн со недостатоци и опасности. Најнапред, тоа го попречи неодамнешниот напредок кон прекин на огнот и договор за размена на заложници во Газа, бидејќи лидерите на Хамас веднаш сфатија дека можат да ги заострат своите барања, а сепак да добијат државност. Исто така, ги остави преостанатите израелски заложници во суровите раце на Хамас, кој намерно ги изгладнува до смрт заложниците кои се уште се живи.

Оваа погрешна кампања, доколку продолжи, исто така сериозно ќе го поткопа мирот и стабилноста на Блискиот Исток и ќе го еродира воспоставеното меѓународно право кое добро ѝ служи на заедницата на народите во модерното време. Понатаму, тоа би означило остро и проблематично отстапување од долгогодишниот меѓународен консензус дека израелско-палестинскиот конфликт најдобро се решава преку директни преговори меѓу самите страни.

Таквото еднострано признавање на палестинската државност во овој момент не успева од повеќе причини:

1) По терористичките масакри од 7 октомври, тоа би било награда за тероризмот на Хамас и гротескен, нечувствителен гест пред лицето на најлошите злосторства извршени против еврејската држава и народ од Холокаустот.

2) Палестинците не ги исполнуваат критериумите за државност, бидејќи немаат единствен, обединет орган за ефективна контрола на териториите што ги бараат. Палестинската власт е полна со корупција и го изгуби својот легитимитет во очите на повеќето Палестинци, додека Хамас е радикална и непоправлива терористичка милиција на која не треба да ѝ се дава легитимитет од која било страна. Понатаму, Палестинската власт продолжува да го отфрла постоењето на Израел како еврејска држава, што го потврдуваат нејзините официјални медиуми и учебници кои сè уште отворено го негираат вистинското место на Израел во регионот и ги индоктринираат идните генерации кон омраза и насилство против Израел, со што ги откриваат нивните вистински намери.

3) Стремежот за признавање на палестинската државност во сегашните околности покажува длабоко незнаење за сегашната поделба на улогите во палестинската политика. Иако сè уште соучесник во акти на терор, Палестинската самоуправа во голема мера одлучи да спроведе закон за да го делегитимизира Израел и да обезбеди палестинска државност во целата историска земја Израел, додека Хамас одлучи да остане на патот на „вооружен отпор“ - т.е. тероризам и насилство. Со признавањето на палестинската држава во услови на продолжен конфликт разгорен од масакрите од 7 октомври, меѓународната заедница им кажува на Палестинците дека теророт и насилството носат резултати, со што го зајакнува Хамас во однос на Палестинската самоуправа и ги уназадува мировните напори можеби за генерации.

4) Израел има супериорно законско и историско право и барање за суверенитет во спорните територии во однос на Палестинците, што беше соодветно признато преку обврзувачки одлуки од меѓународната заедница на Конференцијата во Сан Ремо од 1920 година и во британскиот мандат во Палестина усвоен од Лигата на народите во 1922 година.

5) Одобрувањето на признавање на палестинска држава без согласност на Израел не само што би го прекршило Осло договорот од 1993 година - за кој многу од земјите што сега размислуваат за признавање беа сведоци - туку би се прекинало и со децении обврзувачки резолуции на Советот за безбедност на ОН изградени врз основа на здравиот принцип на директни билатерални преговори. Таквото прекршување би претставувало сериозно предавство на довербата на Израел и би ја жртвувало светоста на меѓународните договори на олтарот на политичката целесообразност.

6) Таквиот потег би ги попречил мировните напори и би го дестабилизирал регионот, давајќи им на Палестинците лажни надежи дека можат еднострано да постигнат државност надвор од директните билатерални разговори со Израел.

7) Оние европски земји што ја поддржуваат оваа дипломатска иницијатива ја прекршуваат вообичаената практика на Европската Унија да дејствува само со консензус за главните прашања од надворешната политика, бидејќи неколку земји-членки на ЕУ цврсто се спротивставуваат на овој напор.

8) Некои земји што го разгледуваат овој потег го прават тоа од тесни домашни интереси, како што е Франција што се обидува да ја смири растечката закана од радикални исламистички елементи во нејзините граници.

9) Оваа кампања за признавање на палестинска држава е слаб и неодговорен одговор на сегашниот бран на глобален антисемитизам и само ќе додаде повеќе гориво на оваа општествена неволја низ целиот свет, со која сите нации сега мора да се соочат со храброст, а не со кукавичлук.

Апелираме до меѓународната заедница да ги отфрли сегашните непромислени дипломатски напори за наметнување на палестинска државност врз Израел и наместо тоа да се фокусира на непосредната потреба од склучување договор за прекин на огнот и ослободување на заложниците, кој исто така се однесува на идната администрација на Газа. Таквиот договор мора да вклучува безбедно враќање на сите живи и починати израелски заложници во Газа и разоружување и универзално протерување на Хамас.

Исто така, ги повикуваме христијаните насекаде да дејствуваат и да се молат во согласност со овој морален став, а особено со принципот да им се обратат на своите заедници и национални лидери во врска со грешките и опасностите од едностраното признавање на палестинската држава. Сега е време верно да се молиме за мирот во Ерусалим и смело да се проговори против антисемитизмот и за праведен мир изграден врз библиски вистини и принципи.

Д-р Јирген Билер, претседател, Интернационална христијанска амбасада во Ерусалим

Дејвид Р. Парсонс, виш потпретседател и портпарол, Интернационална христијанска амбасада во Ерусалим